Zondag 3 juni

Vandaag is onze eindbestemming Swakopmund. Maar eerst willen we de wandeltocht maken naar “the white Lady” een eeuwen oude rotstekening, vlak bij het plaatje Uis. Het boekje zegt dat het een vermoeiende wandeling van 3 uur. Volgens de gids is het 1 uur heen en een uur terug. We genieten van de wandeling en krijgen ook nu weer uitleg over de planten en dieren die we onderweg tegen komen. Hier wonen een soort marmotten zoals wij ze ook in Europa hebben. Hier geloven ze dat ze afstammen van de olifanten. We spotten er een in de boom! Hmm rare plaats voor een afstammeling van de olifant.

De witte dame blijkt uiteindelijke een mannelijke geneesheer te zijn. Sommige tekeningen zijn 5000 jaar oud. De tekeningen met meer kleur gebruik zijn 2000 jaar oud.

Inmiddels is het goed warm geworden, de terug weg is dan ook niet zo aangenaam meer. Met een verhit hoofd arriveren we op het begin station.

Dan beginnen we aan de rit naar Swakopmund. Het begrip leeg krijgt een hele nieuwe dimensie. Het landschap waar we door heen rijden wordt steeds leger, er is bijna geen begroeiing meer. Tot we alleen nog maar zand om ons heen hebben. De woestijn dient zich aan, met hier en daar een plukje begroeiing. Kilometers en kilometers lang… tot we de mist voor ons zien opdoemen. We bereiken de zee.

Swakopmund oogt modern, de wegen zijn gedeeltelijk geasfalteerd. De huizen prachtig!

Het is even zoeken naar onze bed en breakfast maar als we binnenkomen zijn we aangenaam verrast. Wat een paradijs!. We krijgen een zeer ruime kamer met ligbad en douche.

In de bloemrijke tuin genieten van een koud drankje.

Als laatste actie van deze dag eten in een restaurant. Omdat het zondag is zijn niet alle restaurants open. We komen bij de zee en gaan op aanraden van de bewaker naar het restaurant op de piet, de Jetty genaamd.
Onder ons buldert de zee, we kunnen nog net de ondergaand zon bewonderen. Die in razend tempo onder gaat.

Terug in de bed en breakfast genieten we nog even bij de open haard na van onze belevenissen van vandaag.