Maandag 4 juni.

Ons overvolle programma, de grote afstanden (we hebben inmiddels zo’ 3000 km gereden) en de vele stoffige, onverharde wegen eisen hun tol. We zijn moe en Art en ik hebben last van onze keel en luchtwegen. Ik blaf zo nu en dan mijn longen uit mijn lijf. Daarom hebben we programma onderdelen geskipt. ’s Morgens ontbijten we uitgebreid met de eigenzinnige, Zuid-Afrikaanse eigenaar van de Bed en Breakfast. Dan staan er twee jongens aan de deur, zij komen Janneke ophalen voor het sandboarden. We trekken Swakopmund in.
Swakopmund blijkt een hele leuke, vriendelijke stad te zijn. Helaas hebben we te weinig tijd om het stadje goed te bekijken.

Na een kop koffie op een terrasje met elkaar gedronken te hebben gaan we weer op pad naar onze volgende bestemming, het plaatsje Solitair.
We rijden lang een andere grotere plaats en dan duiken we de eindeloosheid van het zand weer in.
Geleidelijk aan veranderd de omgeving waar we door heen rijden. Het zand maakt plaats voor een prachtige kleurrijke omgeving om vervolgens over te gaan in ruige rotsen.
Janneke rijdt nu ook weer een stuk. Ook de steile en bochtige pas die we rijden. Zo stoer van haar!

Zodra we Solitair naderen wordt de omgeving weer lieflijker en kleurijker. Onderweg passeren we de Steenbokkeerkring. Waar we uiteraard een foto maken. Bij aankomst is er weer het wouw gevoel. Wat een mooie bijzondere plaats om te overnachten.